Dün akşam Portekiz Türkiye Dünya kupası playoff karşılaşmasını stadyumda izledim.
Size gözlemlerimi aktarmak istiyorum.
Bu arada daha önce Lizbon’da Portekiz Türkiye maçını da izlemiştim.
Bu ikinci büyük kenti Porto’da ikinci milli maçım.
Porto stadına girişler çok rahat. Maç başlarken dahi kuyruk vs olmadan girebiliyorsunuz.
Yığılma yok.
İçeride alkol serbest.
Zaten bu ülkede alkol sudan fazla tüketiliyor. Herkesin elinde içki bardağı, içkisini bitiren yeniden alıyor. Kadınlar, kızlar kendi başlarına maça gelebiliyor. Onlar da sürekli içiyor.
Kimse onları kınayıp, cehennemde yanacaksın demiyor.
Zaten bunların cennetine gitmek için alkol içmek şart.
Şarap Kutsal içki sayılıyor.
Bazı seyirciler o kadar çok içmişlerd ki; maçın 30. dakikasında bile koltuk numarasını bulamayanlar vardı. Tam bir komedi.
Ama hiç kavga çıkmıyordu.
Çok sabırlılar.
Kadın seyirci sayısı daha fazla.
Küfür, hakaret ve kavga yok.
Adeta eğlence havasındalar.
Türk seyirciler portekizlililerle iç içe maç izliyor.
Biz de Portekizlilerle maçı izledik.
Tepki vs yok.
Şarkılar söylendi.
Milli marşlarını hep beraber çoşku ile okudular.
Ülke zengin değil, ama beyinler bizden farklı.
Belki alkol onları yumuşatıyor.
Bizde alkol yasak, ama rakiple aynı tribünde maç izlemek olanaksız.
Kavgasız küfürsüz çok az karşılaşmamız var.
VAR’ı izleyen hakem 87. Dakikada lehimize penaltı verdi.
Hiç kimse hakeme hakaret etmedi.
Sadece atış sırasında etkilemek için ıslıklarla protesto edildi.
Sağ olsun Burak dede de topu gökyüzüne gönderdi.
Golü atsa iş değişecek, dünya kupası yolu açılacaktı.
Ama biz finallerin takımı değiliz.
Çok basit hatalar yaptık.
Bazı pozisyonlara ben dahil bütün izleyiciler güldü.
Portekizde futbolcular 300-500 bin Euro’ya oynarken, bizimkiler 8 milyon eurodan başlayan fiyatlarla imza atıyorlar.
Portekiz 10 milyon.
Türkiye 85 milyon.
Buna rağmen futbol bir sanayi olmuş.
Bunlar sebze meyve yerine futbolcu ihraç ediyor.
Eğlenceli insanlar.
Fakat diğer Avrupa ülkelerine göre tembeller.
Sadece futbolda ve denizcilikte iyiler.
Sokakları çok sakin. İnsanların konuşmalarını duyamazsınız.
Sadece stadyumda bağırıyorlar.
Tabi onu da hep beraber şarkı söyleyerek. Stres ve sinir yok. Bizi henüz keşfedememişler, o yüzden sempati ile bakıyorlar.
Son yıllarda çok sayıda Türk ev alıp buraya yerleşmiş durumda.
Ben de düşünüyorum.
Seçimde karar vereceğim.
Maç bitti. 5 dakikada stadın bir km ilerisindeki arabamıza ulaştık.
Eve 10 dk.da vardık.
Çünkü burada trafik yok.
Kısacası karnaval gibi geceydi.
Çok eğlendik.
Bizde de böyle geceler olması dileği ile herkese selamlar.
Erdal Bıçakcı yazıyor
