Üç ay olmuş, yazmayalı!…
Tatil dönemi kısa bir gezi yorumu yazmanın harici, çok yazmak istemiş olsam da, hatta tabletimin şarjını hep dolu tutmama rağmen, yazma arzusu, gelmedi mi ,gelmiyorsa, nedendir, niçindir, bilemiyorum?
Kafam da öylesine, farklı düşünceler, dolu dizgin ki, bütün bunlar, yazmam için, beni tetiklemiyor?
Bazen de, sosyal medyada, bir yazı gördüğümde, bir şarkı dinlediğimde, bunları yazıya dökebileceğim fikri, hasıl oluyor..
Nedense, bunları yazıya dökme konusunda, duygularımı harekete geçiremiyorum?
Her şey tastamam ama ıhhhh!
Yani, un var, şeker var, helva için ortam hazır, ama ah, o duygular?
Seni, nedense frenliyor?
Gelmedi mi, gelmiyor içimden işte!
Bir türlü duygularımı, düşüncelerime yazıya dökemiyorum?
İsteksizlik mi, tembellik mi, üşengeçlik mi, adını siz koyun?
Olmadı mı olmuyor, dolmadı mı dolmuyor!
Tablet şarjda, ama?
İçimden gelmiyorsa, o eşref saatini beklemeye, varım işte!
En azından duygularım, burada düğümleniyor, somutlaşıyor..
O anı yakalamak için, beklerim..
Bunun bir nedenini aramak için, ısrarcı olmam..
Beklerim de, beklerim!..
Belki de, duygu ve düşüncelerimizi yazıya aktaramayışımdandandır, bu ruh hali!?
Belki de?
Ne başlayabiliyor, ne bitirebiliyoruz!?
Ah, şu duygular denizi?
İçine giren de pişman, girmeyen de?
“Ha bu sabah, ha, şu akşam başlarım” diye umut etmekte var, işin içinde..
Bende başlıyor, bende bitiyor, bu karamsarlık hali!
O gün, bugünmüş!
Nasıl mı, oldu?
İçimden geldi, ansızın!
Bir küçük fotoğraf, etkiledi..
Harekete geçti, duygularım..
Beş yıldır cep telefonumun ekranındaki o resim, altı yaşındaki resmimden başkası değildi..
Altı yaşındaki eşkalim, etkiledi..
Saçlarım, kaşlarım, gözlerim ve durgunluğum..
Umutsuz bakışlarım..
Bir film şeridi gibi, gözümden geçti yıllar..
Siyah-beyaz günler, uçuştu başıma..
Beni, bende keşfetmek bile, güzeldi..
Resim buydu ya?
Altı yaşındaki, küçük bir kız çocuğu..
Tevhide Er/November 07, 2024
