Görünmez İktidar!!
Devlet ve benzeri kurumların gücü, baskısı; bir iktidar odağı olarak alenen işleyişiyle herkesçe bilinir.
Bu tür mercilere yazılı, sözlü başvuruda yapılır. Bunlardan sonuç alınır mı, konumuz o değil.
Bir kurum olarak, adı, sanı belli kurumlardır.
Bir de çoğumuzun bildiği “sivil toplum örgütleri” vardır. Buralarda da nispeten yöneticiler, sözü geçenler bellidir.
Peki nerede bulunur bu “görünmez iktidarlar?
“Aslında hepimiz şöyle ya da böyle bu görünmez ama, affetmez iktidarlardan payımızı almışızdır, hayatımızın bir döneminde.
Mesela ben ilk kadın çalışmaları yaptığımda rastlamıştım. Çoğumuz sol örgütlerden gelen kadınlardık. Buralardaki hiyeraraşik örgütlenmelerin tam tersi, doğrudan demokrasiyi hayata geçirmeyi hedeflemiştik.
Niyetimiz güzeldi, şimdi de bunu savunuyorum zaten. Elbette niyet ile pratik işleyiş el ele gitmiyor.
Bizim durumumuz da öyle oldu.
Nereden çıktığı belli olmayan bir ya da birkaç kadın “önder” oluverdi nasıl olduysa! İşin tuhafı, bir eleştiri getireceksin, muhatap yok. İktidar “görünmez” ama, alttan alta kimi öveceğini, kimi dışlayacağını iyi biliyor. Kendisine karşı tehlikeli hissettiği akıllı, fikir üreten kadınları harcıyor, ya da sırf güzel olduğu için harcanan kadınlar da olmadı değil.
Bu mikro örneği her yerde görmek mümkün:
Mesela bir arkadaş çevresinde; bir doğayı koruma topluluğunda; mahalle dans grubunda,sanat ve kültür çalışmalarında olabilir…
Bu tür gruplarda iktidar uygulayan kadın ve erkekler, kimin bu gettoya girip girmeyeceğini, kimin doğum gününe ve piknik gibi sosyal buluşmalara katılamayacağını belirliyor.
Elbette filanca kadın gelmesin demiyor. Ama bunu öyle bir manipülasyonla yapıyor ki, kimse sorgulayamıyor!
Tabii ki yanında bir iki “hık diyen” şarlatanları da hep mevcut. Bu “hık deyiciler” hep “iyilerden” seçilir zaten. Hemen hemen herkesçe iyi bilinir, mülayim karakterde bireylerdir bunlar. Tek kusurları, hiçbir haksızlık karşısında somut tavır alamayışlarıdır.
Bu tavırsız iyilerden oluşturur küçük hücresini”görünmez iktidarlar.” Kadın olanı daha tehlikelidir bunların. Ilımlı gülücükleriyle fethetmedikleri kapı yoktur. Lokal iktidarları dahi hizaya getirirler!
Mahallede bir park açılışı mı var, müdürlerin, amirlerin yanında bunları görürsünüz. Yerel kültür ve dansları tanıtma gecesi mi var, bu etek giymiş iktidar çıkar karşımıza. Çok halkçıdırlar da!
Mahalleye birisi mi taşındı, hemen haberleri olur. Hele de onu aşan bir kadınsa! Ne yapar eder, bu kadını ya gözden düşürür, ya dışlar bu fitne fücürler. En yakın çevresini, sekreterini diyelim, en “mağdur”; bir şekilde hayatın sillesini yemiş, ona duygusal olarak bağımlı kadınlardan oluşturur. Çok da yardım ettiği olur bu dertli kadınlara ! Yeterki,onu aşmasınlar. Dertli olmaları, güçlü olmalarına tercih edilir. Bu kadınları iyi etkiler, takım tavrı aldırtır yazısız, sözsüz, emirsiz. Fısıltıyla yayılır bu yapılarda dedikodu. Çoğu da dedikodu demez, inanır. Bir şekilde etkilenir. “Yahu şu insanı bir de ben kendi deneyimimle tanıyayım” diyen binde birdir. Kısmen bildiğimden, gözlemlediğimden bu tür durumları, hiçbir resmi, gayri resmi gruba üye olmadım. Bu demek değildir ki hiç bulaşmadım. Kadınlara karşı, hayvanlara karşı şiddetle ilgili bir eylem yapıldıysa destekledim tabii.
Düşünüyorum da Neme lazım, yakalanmayayım bu etekli iktidarlara !
Bu tür iktidarla mücadele etmek, devletle mücadele etmekten zordur.
Çünkü adı yok…
Zuhal Kayhan yazıyor
