Yıllardan beri dünya yollarındayım.
Genelde özel araba ile seyahat etmeyi tercih ederim.
Kuzey Amerikanın yarısını, Kanada’nın bir bölümünü, Çin sınırına kadar; Orta Asya’yı, Ukrayna nın tamamını, Rusya’nın büyük bölümünü, Uzak doğuyu, İzlanda’yı, kuzey kutbuna kadar tüm Avrupa ‘yı, Brintanya, İnguşya, Kabartay, Karatay cumhuriyeti, Dağıstan, Güney Kore, Japonya, Kenya, Fas, Filistin, İsrail, Katar, Suudi Arabistan ve ismini sayamadığım bir çok ülkede araba sürdüm.
En son iki kez Avrupa’nın en batı ucu olan Portekiz’e gidip geldim. Tüm gezilerimde sadece sınırlarda pasaport kontrolü yapıldığına tanık oldum. Hiç bir ülkede kimliğimi dahi soran olmadı.
Afrika nın ortası Kenya da binlerce km yol yaptım. Orada da yoğun terör vardı. Ama bana kimlik vs soran olmadı.
Fakat bizim ülkemizde özellikle İstanbul’da bir günde 4-5 kez kimlik kontrolünden geçtiğim oluyor. Şehirler arası yollarda da durum değişmiyor. Kaş’a giderken beş kez durdurulmuştum.
İnanın buna kim karar vermişse; bence doğru bir uygulama değildir. Çünkü tipi, yaşı, davranış şeklinde teröriste benzemeyen ve hakkında şikayet olmayan daha doğrusu şüphe uyandırmayan durumlarda kimlik sormak halkı usandırmaktan başka bir şey değildir diye düşünüyorum.
Bilmiyorum.
Belki ben haksızım.
Belki de bu siyasi bir taktik olabilir.
Ama insanı çok huzursuz ediyor.
Kimliğinizi verdiğinizde bir şey çıkar mı diye tedirgin oluyorsunuz.
Aşırı göçlerle ülke yaşanmaz hale getirildi.
Küçük şehirlerde bile kimse, kimseyi tanımıyor.
İran sınırından içeri giren yüzlerce Afgan kimliksiz ve pasaportsuz Erzincan’a kadar ilerlerken bizim bir şehirde aynı gün 4-5 kez kimlik sorgusu ile karşılaşmamızda mantık göremiyorum.
Bu güzel ülkede insan gibi ne zaman yaşayacağız?
Bu yaşımda ülkeden ayrılmayı düşünmeye başladım.
Yabancıları kıskanıyorum.
İnsanlar relaks(Rahat), huzurlu, çalışıyor, kazanıyor, eğleniyor, geziyor.
Belki çok para kazanmıyorlar; ama mutlular.
Bizler hep gergin ve öfkeliyiz.
Huzurlu ve olaysız geçen bir günümüz dahi yok.
Huzur ve refahı; bu topraklarda yaşayan insanlar hiç göremeyecek mi?
Nedir bu: hırs, öfke ve kavga?
Erdal Bıçakcı yazıyor
