Türkiye’nin Deniz Hukukunda eksikliği var. Uluslararası Deniz Hukuku Antlaşmasına taraf değil ve imzalamadı. Türkiye şu anda iki ve çok taraflı Lozan Antlaşması ve emsal hukuk uygulamaları çerçevesinde sadece alanda güç kullanarak, bu konuda eksikleri çokta olsa yinede Türkiye ‘nin stratejik konumundan dolayı uluslararası siyaset yapabiliyor.
Hala Doğu Akdeniz’de Münhasır Ekonomik Bölgesini bile ilan etmemiş ve bunun arkasını güçle koruyacağını göstermemiş bir Türkiye’nin, kendini genellikle sürekli zik zakkar yapan bu iktidarla fazla ciddiye aldırması beklenmemelidir.
Bu anlamda bu olaylardan, Türkiye resmî demeçler vererek çıkamaz. Yani Türkiye diplomatik ataklarla ve komşu ülkelerle doğrudan Doğu Akdeniz’de (Mısır, İsrail, Lübnan, Suriye, Kıbrıs, Libya, Tunus,) ortak çözüm bulmadan, bu sorundan propagandalarla çıkamaz. Bu durum TV’lerde yapılan propaganda açıklamaları ile ve resmi ağızlardan verilen yüksek perdeden demeçler ile geçiştirilemez. Milleti bir süre beklentilerde bekletilerek belli süre bir safta tutabilirsiniz. Ama sıcak çatışmada/ savaşta beklentiler ve saflaşmalar hep aynı kütlede olmayabilir, yada farklılaşabilir.
Ekonomik ve askeri güçün, iç demokrasinin, hukukun üstünlüğünün, uluslararası ve kamu diplomasisinin egemen olduğu bir dünyada, içerde demokrasinin ve ekonomisinin dibe vurduğu ve gelişmediği, içerde ağır bir baskı rejiminin ve hukukun yok edildiği bir Türkiye’de, büyük bir savaş krizinde içerde ne kadar halk desteği olabileceğini ve İktidarın uluslararası krizlerde ne kadar dayanabileceğinide tartışmalı bir hale gelir. Yani resmi propagandalardan çok yapılanlara, yapılacaklara ve potansiyellere bakmalıyız.
Ve içeride demokratikleşme, adalet ve halk desteği (sadece yandaşlar değil) olmadan hiç bir iç ve dış krizde adil bir şekilde ne içerde nede dışarda başarı sağlamanız bu iktidarla siyasi olarak olanaksızlaşır. Gaza gelmeyelim. İktidardan taleplerde bulunalım. Gerçekçi olalım.
Sefa Yürükel yazıyor
Sosyal Antropolog ve Etnograf
Soykırımlar ve terörizm araştırmacısı
