ÇEMBER DARALIYOR
Kırk sekiz yıldır Almanya’da yaşıyorum.
Kırk yıldan beridir bizi, bizden olanlar birilerine şikâyet ediyor:
-Bunlar Kürt düşmanı,
-Alevi düşmanı,
-Yahudi düşmanı,
-Ermeni düşmanı,
-Demokrasi düşmanı,
-Sendikacı düşmanı.
-Bunlar Turancı/Pantürkist, ülkücü, ırkçı, ultra nasyonalist, faşist ve Grauwölfe/Bozkurtlar!
Sol Parti milletvekili Sevim Dağdelen ve Yeşiller/Birlik 90 Partisi’nden milletvekili Cem Özdemir, bütün kin ve nefretini yukarıdaki sözcüklerle kustuktan sonra, Federal Meclis’teki (Bundestag) diğer partilerin de ”ortak düşmanı Erdoğan”ın politikasına hizmet etmekle suçladıkları ülkücü derneklerin Almanya’da yasaklanmalarını hararetle savundular.
Neredeyse yarım asırdan beri Alman kanunlarına göre kültür ya da cami derneği olarak faaliyet gösteren kuruluşların bugünlerde hedef tahtası hâline gelmesinin asıl sebebi, Türkiye ile Almanya, Hollanda, Fransa ve Avusturya gibi AB ülkeleriyle son yıllarda yaşanan gerilim olduğu kanaatindeyim. Keşke herşey siyasî nezaket içinde cereyan etseydi ama bazen ipler kopacak seviyeye geldi, bildiğiniz gibi…
Avrupalılar bunu hep yapıyor: Türkiye’ye oldum olası muhalif olanlar ödüllendiriliyor, yakın duranlar ise cezanlandırılıyor.
Ve Avrupa Türkleri için çember her geçen gün biraz daha daralıyor…
Görünen o ki, Türk kuruluşlarının bir kesimini “Siyasî İslamcılık”, bir kesimine de “Türkçülük” cenderesinde sıkmaya devam edecekler.
Bedel ödemeğe hazır olanlarla, boyun eğmeğe meyilli olanları yakında göreceğiz.
Mahmut Aşkar
