Sevgili okurlar,
Yeni bir yılın son saatlerinde, yine birikmiş sorunlarımızı sırtıma yük yaparak, hayat yolunda yürümeye devam edeceğiz!..
Masade ederseniz, bugün sizlere, sorunlardan, birikmiş, nasırlaşmış, yara haline dönen ve bir türlü çözümünü bulamadığımız kansere dönen illetlerimizden söz etmeyeceğim.
Sevgili iş insanı, yeşil-siyaha tutkun, Sakarya’nın köklü ailelerinden Ahmet Pekşen ve arkadaşlarının buluştuğu
“Adapazarlıyız” sayfasında ,yine bizden biri olan Berran Yalçın hanımefendinin bir şiirini sizlerle paylaşmak istiyorum:
Sayın Berran Yalçın’ın “BİR YIL DAHA…” adını verdiği, duygularını ve düşüncelerini, bugüne, yarına, yaşama bakışını anlatan bu duygu dolu şiiri, hem sevgili Ahmet Pekşen’in, hem de Şair Berran Yalçın’ın hoşgörülerine sığınarak paylaşıyorum:
“Olmadığın
Üç yüz altmış beş gün daha geçti.
Hatta, altı saat.
Yani bir yıl daha.
Bir yıl daha gömüldü geçmişin karanlığına.
Geçti ömrümüzden
Kim bilir, ömrümüzün kaçta biri ?
Eriyip gidiyor zaman
Suda sabun gibi.
Kaç yıldız kaydı gökyüzünden
Işığı söndü kaç dünyanın.
Ve
Kaç çınar devrildi kökünden.
Olmadığın bir yıl daha geçti.
Aceleci adımlarla mevsimler, ilkbahar.
Hüzünlü şarkılarında hazan.
Sesime ses gelmedi
Büsbütün sağır duvarlar.
Nice fırtınalar koptu, nice tufanlar.
Nice dertler kuşattı yüreğimi
Nice acılar.
Albümleri açtım bazı zaman
Uzun uzun baktım eski fotoğraflara.
Gidenler gitmiş bilinmez diyarlara.
Eski fotoğraflara baktım.
Hasret,
Umutlarımın sırtına indirdi kamçısını,
Ağladım.
Gam değil yüzümdeki çizgiler,
Saçımdaki aklar.
Onlar geçmişin izini saklar.
Gam değil gözlerimin azalan feri.
Yaşananlar nasılsa dönmüyor geri.
Gam değil yalnızlığım
Serin sabahlar gam değil.
Derdim,
Sevginin yitmesi insan yüreklerinde
Vefanın bitmesi.
Derdim,
Dillenmeyen sevda şarkıları.
Geceye karşı, gecenin ayazına karşı.
Olmadığın bir yıl daha bitti
Gün-gün, mevsim-mevsim.
Gözlerim bilinmeyen uzaklara kilitl,
Beyhude bekledim.
Bir yıl daha bitti
Kim bilir Ömrümüzün kaçta biri?
Eriyip gidiyor zaman
Suda sabun gibi…
BERRAN YALÇIN”
Ne güzel!
Duygular tertemiz, düşünceler hayattan yana, endişeli ve kaygılı..
Öyle ya, bir ömür bu anlatılan..
Kim bilir, nerede nasıl bitecek?
Bir nefeslik ömrümüzü, nasıl tüketeceğiz?
Ardımızda bekleyenler, hasret yüreğimizde düğüm,düğüm, kıvrım, kıvrım akar Sakarya günleri, “ne çabuk geçti “diyeceğiz!..
Karasu’da beklemeler, yaylalarda haykırmalar, horon tepmeler, bir türküye yansıyan aşk, sevgi, bir erik dalına asılı kalan umutlar, bir karpuz dilimini, bir şeftaliyi paylaştığımız günler, ne çabuk geçti değil mi?
Sakarya ovasında tarlada geçirdiğimiz günler, kargaları kovduğumuz, söğüt dalına asılı azığımız, mısır teklemeleri, pancar sökmeleri, buğday başaklarını harmana serdiğimiz yıllar, bereketi ile tatlı Adapazarı kabağımız tarlada kalmasın?..
Heyecanlı at yarışlarında kamçı salladığımız, Atatürk stadında top peşinde mücadelede olan gençlerimiz, Akyazı Akbalıkta güreş tutan yiğitlerimiz, ne cömert bu topraklar, ne sevecan insanımız..
Atatürk bulvarında karşılaşıp, kucaklaştığımız, bayram sabahları helalleştiğimiz, mezar üstünde duada ellerimiz, bir türkü kadar uzak ellerde beklediğimiz sevgililer..
Ah be yıllar!
Ah be gençlik?
Ah be güzellik!
Ne çabuk harcadık, bitti gider!
Bir Halit Çelikbudak dizelerinde kendini bulan,” Her akşam güneşin battığın yerden, gözlerin doğuyor gecelerime!”
Ne anlatsak, ne söylesek boş!
Halk Ozanı Musa Eroğlu’nun “ Yolun sonu gözüküyor” diye hayıflanarak söylediği, o dizelerdeki gerçek?..
Bu dünyanın sırrına kim ermiş ki, biz erelim?
Sevgili okurlar, sevgili dostlar ve siz değerli hemşerilerim:
Yeni yılınızı en kalbi duygularımla,tebrik eder, sağlık, mutluluk ve başarılar dilerim..
Her şey gönlünüzce olsun!
Yusuf Cinal yazıyor, 31 Aralık 2021 Brüksel, www.bizimsakarya.com.tr
