Komünist bir masaldı Sümerbank….
Bir zamanlar, Eylül ayı Sümerbank ayı olurdu.
Okul önlüğümüzden, pantalona, beyaz yakalarımızdan, defter kalem ve beslenme çantasına kadar herşeyi Sümerbank’tan aldık biz.
Annelerimizin patiskaları, amerikanbezleri , babalarımızın mendilleri, hâlâ kullanılan porselen takımlar, Beykoz köselesi kunduralar…
Bir zamanlar herkesin çizgili pazen pijaması, Sümerbank çorapları vardı.
Memur çocukları kumaş kokulu Sümerbank mağazalarına ailecek yapılan ziyaretleri iyi bilirler.Çünkü devlet memuruna , devlete bağlı çalışan işçilerine Sümerbank istihkakı hakkı verirdi.
Gelinlik çeyizlere Sümerbank çeki konurdu.
Yatılı öğretmen okullarında okuyan öğrencilere her yıl bir çift ayakkabı yollardı Sümerbank.
Kredi Yurtlar Kurumu’nun çarşaf ve nevresimlerini üretir, öğrenciye burs verir, onları yurtdışında eğitime de gönderirdi.
Rengarenk püfür püfür, desen desen,basmalar üreten Sümerbank Anadolu kadını için adeta bir basma devrimi yapmıştı.
Rahşan Ecevit’in dallı güllü basma elbiseleri, Bülent Ecevit’in mavi gömlekleri, Azra Akın’ın Dünya Güzeli seçildiğinde giydiği o nefis elbisesi de Sümerbank’tan dı.
Sümerbank, bir zamanlar Sovyet kredisi ile kurulan küçük işletme iken zamanla mensucat,porselen, kırtasiye, kilim,tuğla, ayakkabı üretiminin tüm aşamaları için gereken her şeyi genellikle kendi bünyesinde yapan ve finansmanını kendi bankasından karşılayan dev bir holding olmuştu.
40 binden fazla çalışanı, 500 e yakın mağazası, 41 fabrikası, 43 banka şubesi ile dar gelirli vatandaşın ihtiyacını karşılayan bir kuruluştu.
Turgut Özal, IMF ve Dünya Bankası ile görüşmelerinde “ halkın sırtında kambur”diye şikayet ettiği Sümerbank’ın son fabrikasına da 11 Ocak 2002 de kilit vuruldu.
“SAT SAT BİTİREMİYORUZ, NE KOMÜNİST ÜLKEYMİŞİZ” diyen
Kemal Unakıtan’ı unutmamak gerek.
“ALINTI”
