Hızır ile İlyas buluştu biz de kutladık !
Bu yıl Hıdırellez kutlamamızı derneğimizin genç üyeleri , hocalarımız ve dostlarla kampüste yaptık . Atalarımızın izinden gidip ritüeller , çekilişler , sohbet ve bolca iyi dilek ve dualarla baharı karşıladık . Akşam ezanında her yılki gibi dilek kesemi bahçemdeki güle astım. Otuz yıldır aynı pembe güle asıyorum . Olmuyor ki diyenler var , çok ama çok isteyince ve gereğini yapınca oluyor ! Allahın izniyle elbette . İnanmak, hayal etmek , küçük de olsa bir umudun peşinden gitmek ve dua … O kadar insani ve o kadar güzel ki !
Hıdırellezimiz kutlu olsun!
Merhaba sevgili dostlar ,
Burası çocukluğumun mesire ve piknik alanı. Hıdırellez kutlamalarına katılırım diye dün ders çıkışı heyecanla gittim. Dereye yakıncak bir gölgeye oturuverecektim. Korktum da yer bulamam diye ama …
Bir baksam ki ! Ohooooo! Bomboş ! Kimsecikler yok !
Ağaç altlarında , gölgelerde , dere boyunda serili kilimler olurdu yok ! Hasır sepetlerde köfte, kısır , renkli yumurtalar , börek dolu tencereler yok ! İp atlayan anneler , holohop çeviren, yakartop oynayan kızlar , derede yüzen oğlanlar , pamuk şekerci , mis lahmacuncu da yok !
E onlar gelmeyince tezgahta yeşil erik , çimende salatalık kabuğu , derede patlak top da yok . Biri, hiç biri de mi kalmaz yahu ! Yok !
Bankta oturdum kaldım . Başımda salkım söğüt var ama dalına takılmış şeytan uçurtması da yok!
Duvar dibinden bir delikanlı
– pişştt ufaklık gelsene bi – der , ben de koşarım,
– bu gülü şu sarışın ablana versene – der ,
Ben de gıcıklığına anlamamış gibi
-hangisi – diye üstelerim .
-Şu işte şu sarı, çilli olan , adı Ayşen ! der ..
Heeee tamam der gider gülü annem görmeden kıza veririm.
Diye bekledim .
Ama olmadı . Ne çağıran ne gül veren . Yok !
Yılın en coşkulu mevsiminde, en neşeli ayında hem de Hıdırellezde parklar boşsa .Yaşadığımıza dair tek işaret parkta oynayan çocuklar ve dallarda kuşlarsa …
Bu şehirde hayat bitmiş be more!
Tatlı telaşlar küçük umutlar da bitmiş gülüm benim !
“Eskidendi çok eskiden” diyorsunuz biliyorum da… Ama kaybetmişsiniz !
Siz neyi kaybetmişsiniz biliyor musunuz ? Heyecanı !
Yaşamın coşkusunu, umudu , tabiatın kalp atışlarını .
Vay be Ayşen!
Ölmüşüz de ağlayanımız yok !
Yazık …
Şarkıdaki gibi ,
Bir mevsimlikmiş senle aşkımız ,
Faydası yok ayrılmalıyız !
Zuhal / Adapazarı
