Reklamın iyisi kötüsü olmaz.
Fakat iyi veya kötü olsun,reklam reklamdır.
Hatta en çok olumsuzluklar üzerine yapılan reklamın daha etkili olduğu kabul ediliyor.
Kapitalist sistemin en büyük gücü,etkili olarak kullandığı reklam araçları ve yöntemleri değil mi?Böylece Gerektiğinde kendilerini veya ürünlerini yerden yere vurmaktan çekinmezler.İyi polis,kötü polis rolünü filmlerde dizilerde başarıyla oynamak gibi.Beyaz adam hem kötüdür, hem kurtarıcıdır.Son sahne de belirleyici olarak hafızalarda yerini alır.
Önemli olan o ürünü insanların duygularıyla yoğurup bilinçaltına göndermektir.
Temel ilkesi,ister sövülsün,ister övülsün.
Yeter ki kendilerinden bahsedilsin.Söz gelişi bir ülkenin içeceklerini boykot etmek için kasalarla satın alınıp dökülmesi bariz bir örnektir.Hem içeceğin adı,şekli,türü, geldiği yer hafızalara kazınıyordu hem de satışı artıyordu.Ayrıca da ürünün reklamı oluyordu.Son günlerde bir araya gelen veya getirilen kalabalıkların üzerinden benzer şeyler çok daha büyütülerek tekrarlanıyor.
Çoğu insanın bilmediği ürünler,önünden bile geçmediği mekanlar,boykot adı altında panolara asılıyor,profillerde paylaşılıyor, listeler halinde gösteriliyor,ekranlarda konu ediliyor.İşte sana bedava reklam.Bilmeyen öğreniyor,tanımayan tanıyor,merak eden bakıyor.Daha da önemlisi bir şekilde bilinçaltına yerleşiyor.Bir kesim boykot ederken,diğer kesim sahip çıkıyor.
Dolayısıyla kazanan,olumlu veya olumsuz reklamı yapılan marka oluyor.Kimseye akıl vermek gibi bir derdim yok. Haddime de değildir.Kendi adıma gördüğüm budur.
Reklamın değil, yaşamın, gerçekliği ve gücüyle bakıp düşünmek gerekir…
Zuhal Kayhan yazıyor..
