Ben iliklerine kadar milli duygularla donanımlı biriyim Yıllarca Almanya’da yaşadığım halde kimliğimdeki “Türk” ibaresinin gururunu taşımak için alman vatandaşı olmayıp, bana daha fazla imkân sağlayacak o kimliği reddetmiş biriyim. Oradaki refahı bırakıp ülkemin olumlu-olumsuz şartlarını kabullenmiş “belki ülkem için bir çakıl taşı da ben olurum” düşüncesiyle ülkeme hizmeti görev kabul etmişim. Fakat artık bıçak kemiğe değil gırtlağı kesmeye başladı; yeniden değil, uzun zamandır bu böyle.
Neresinden tutsak elimizde kalan bir süreçten; kimimiz ağır yaralı, kimimiz ölerek geçiyoruz. Bu ülkenin her karış toprağı şehit kanıyla sulanarak elde edilmişken neredeyse bütün milli değerleri elden çıkartılarak heba ediliyor. Bu ülke mülteci adı altında sessiz-sedasız işgal ediliyor. Bu ülkenin vatandaşları insan yerine konulmuyor. Hayattan bezdirilen politikalar ile insanlarımız canlarından vazgeçerken göçmenlerimiz kedi gibi yavruluyorlar. Marketlere uğrayamaz olan çocuklarımız bir şekerlemeye hasret kalıyor. Evet, bütün dünyada küçük çaplı olsa da bir kriz var fakat sanki krizin merkez üstü Türkiye gibi, vatandaşı da enkaz altında!
Peki Sayın Cumhurbaşkanı, sizi bu millet seçmedi mi? Bugünkü mevki ve makamınızı bu milletten aldığınız vergiler ve milli geliri ile sağlamıyor musunuz? Neden, biz vatandaş olarak, tepki veremeyecek kadar sindirildik? Neden muhalefeti hiç bir zaman muhatap almıyorsunuz? Doğru fikirler sadece sizde mi var? Biz milletçe hiç düşünemez miyiz ki ses çıkartmamız, hak aramamız suç teşkil ediyor? Ama oy verirken düşünebiliyorduk! Siz mi siniz sade her şeyi doğru bilip, doğru yapan? Öyleyse biz neden sürünüyoruz, neden ağzımızdan çıkan sözlerin karşılığı zulüm oluyor?! Bizden ne bölücü olur, ne terörist, ne de FETÖÇÜ, kanımızı akıtsanız da vatan deriz. Ama siz de, lütfedip, yükseklerden eğilip bir de; millet, vatandaş deyin.
Gönül Aydın yazıyor
