46 Yıllık hayatımın her anında olduğun için teşekkür ederim..
Büyük mücadeleler verdin hep çalıştın.
Geçenlerde konuşmamızda dedin ki “hayatım çok yoğun çalaşırak geçti, açıkçası başka türlü bir yaşam nasıl olurdu bilemiyorum…”
Son yılların sağlık olarak zorlanarak geçmesine rağmen hep şükrettin her haline. Elinden geleni yaptın sağlığını korumak için hep çok disiplinli oldum. Ama değiştiremediğin gördüğün noktada hiç isyan ettiğini görmedim, hep tevekkülü gördüm sende…
Derdin ki “tekbaşına yaşıyor olabilirim ama kalbimde taşıdığım sevginiz sayedinde hiç yalnız olmadım”…
En son konuşmamızda bile hafızandaki deliklere rağmen bana dedin ki “kaç çocuğum, kaç yiğenim ve torunum var bazen bilemiyorum ama hepiniz sağlıklıysanız ve anlaşıyorsanız, bu beni mutlu eder…
Amcam benim, ailemizin en büyüğü ve direğiydin hep. Benim özelimdeyse sırdaşım ve akıl hocam…
Birlikte ağladık, göz yaşı döktük, kavga ettik… Bazen çok serttin, katıydın, otoriterdin.. Ama sevginden bir saniye şüphe etmedim.. Dürüstlüğünden bir saniye şüphe etmedim… Sapasağlam dimdik ahlaklı bir adamdın.
Umarım şimdi biraz dinlenirsin ve ardından çok gözyaşı döktüğün kardeşlerine kavuşursun…
Senin 87 yıllık yaşamın önünde saygıyla eğiliyorum ve benim amcam olduğun için kendimi çok şanslı hissediyorum…
Yolun açık olsun.
Hakkım sana helal olsun.
Dolunay Kışlalı yazdı..
